Mijn harpen I

I

Ik heb in de loop der jaren een aantal harpen verzameld - alle met een eigen karakteristiek, waaronder klank, vorm, en toepassing. Ik heb ook van enkele harpen afscheid moeten nemen, zo gaat dat. In enkele blogs zal ik de instrumenten toelichten.

Peter Brough

De harp die ik als eerste wil voorstellen, is de kleine harp uit Devon, gebouwd door Peter Brough. Dit is een moderne haakjesharp, met 34 snaren, nylgut, darm (BowBrand) en metaalomwonden bassnaren (Salopian Strings).

Eind jaren '90 was ik op zoek naar een harp die mijn oude Salvi Renaissance zou kunnen vervangen. Ik wilde een helder geluid, tegenover de Salvi die ik wat te stug en donker vond klinken voor de muziek die ik graag wilde spelen. Op de terugweg van een vakantie in Cornwall was ik in de gelegenheid om Peter te ontmoeten in zijn huis in Chagford, en daar vond ik precies wat ik zocht. Een kleine harp met een modern uiterlijk en een een heldere, uitgebalanceerde klank. Een uiterst sympathieke bouwer die met moderne methoden zijn bevindingen kon toepassen op klankkast, snaarlengtes en dergelijke, en hier goed over kon vertellen. Brough maakte zelfs de bronzen haakjes in zijn eigen werkplaats. Peter bouwt geen nieuwe harpen meer, hij heeft zijn ontwerpen verkocht. Maar hij vervaardigt nog steeds zijn haakjes en levert deze aan andere harpbouwers in Europa, bijvoorbeeld aan Frank Sievert.

Na de betreffende vakantie duurde het nog ruim een jaar voor ik mijn harp kon ophalen. Dit instrument is mijn maatje nu al 17 jaar, en er is nog geen moment geweest dat ik deze harp zou willen inruilen. De harp is speciaal voor mij gebouwd, draagt een eigen naam, die ik niet verklap. Het is een personage uit de Arthur-legende, een RondeTafel-ridder. Als dat niet bijzonder is!

De Schotse harpiste Corrina Hewat speelt op de CD A Certain Smile van Bachué eenzelfde Peter Brough-harp.