Een kwestie van perspectief

Soms moet je eens vanuit een andere hoek kijken.

Soms is het nodig dat je in andere schoenen stapt.

Het verandert je perspectief.

Bijvoorbeeld wanneer je je verplaatst in een dennenappel die vanaf de grond omhoog kijkt naar de tak waarvan hij viel.

Terwijl op hetzelfde moment de dennenappeltjes die daar nog hangen zich misschien afvragen hoe het daar is, om zo onbeweeglijk in het zand te liggen. Ze wiegen zachtjes in de zilte zeewind.

Wachtend op de eekhoorn, die in de stilte van de vroege ochtend dan toch kiest voor de zaadjes van de dennenappel die zich losliet om de wereld te verkennen.

Zo ook de luisteraar die geniet van muziek, maar nog nooit een instrument aanraakte. Omdat het er gewoonweg nooit van kwam- werk, de kinderen, ouders- of simpelweg onbereikbaar leek door andere omstandigheden.

Hoe ingewikkeld ziet het harpspel eruit, op het podium, op de televisie; hoe imposant het instrument;

de grote, avontuurlijke pedaalharpen van Lavinia Meijer, Gwyneth Wentink of Remy van Kesteren.

Maar ook op kleinere harpen, akoestisch of elektrisch, klinkt het indrukwekkend, en ziet het er ook misschien best moeilijk uit.

Toch begon ook deze weg met een eerste stap. En het is de weg die telt: de ervaring, het voelen, het doen, het ontdekken, het perspectief van de speler.

Waarom niet zo beginnen?

Samen ontdekken waar dit rijtje noten toe leidt? Welke muziek aanspreekt? Zelf muziek bedenken en uitvoeren?

Aan de boom blijven hangen of loslaten, en een eindje wegrollen van de stam?

[bron filmpjes: YouTube; foto: eigen werk]